قوله تعالى: و قال لهمْ نبیهمْ پیغامبر ایشان ایشان را گفت إن آیة ملْکه نشان ملک او بر شما أنْ یأْتیکم التابوت آنست که تابوت آید بشما، فیه سکینة منْ ربکمْ در آن تابوت سکینة از خداوند شما، و بقیة مما ترک آل موسى و آل هارون چیزى که مانده از آنچه از آل موسى و از آل هارون باز ماند تحْمله الْملائکة فریشتگان آن را بردارند و آرند، إن فی ذلک لآیة لکمْ در آن نشانیست شما را که ملک طالوت باذن خداست و رضا و اصطفاء او، إنْ کنْتمْ موْمنین (۲۴۸) اگر گرویدگانید، دانید که چنین است.
فلما فصل طالوت بالْجنود چون گسسته گشت طالوت و سپاه از شهر و بهامون آمدند، قال إن الله مبْتلیکمْ بنهر طالوت گفت الله شما را بخواهد آزمود بجویى، فمنْ شرب منْه فلیْس منی هر که از آن بیاشامد نه از من است و منْ لمْ یطْعمْه فإنه منی و هر که از آن نچشد از منست إلا من اغْترف غرْفة بیده مگر آن کس که بدست خود یک غرفه بر کشد، فشربوا منْه چون بآن جوى رسیدند از آن بیاشامیدند إلا قلیلا منْهمْ مگر اندکى ازیشان، فلما جاوزه هو چون بر آن جوى بگذشت او و الذین آمنوا معه و ایشان که بگرویدند با وى، قالوا لا طاقة لنا الْیوْم بجالوت و جنوده گفتند ما را امروز کاوستن نیست با جالوت و سپاههاى وى، قال الذین یظنون أنهمْ ملاقوا الله گفتند ایشان که بى گمان بودند برستخیز و بدیدار خداى کمْ منْ فئة قلیلة بسا سپاه اندک غلبتْ فئة کثیرة بإذْن الله که باز شکستند سپاه فراوان را باذن و یارى خداى، و الله مع الصابرین و الله با شکیبایانست بیارى.
و لما برزوا لجالوت و جنوده و چون بیرون آمدند بروى جالوت و سپاه او قالوا ربنا أفْرغْ علیْنا صبْرا گفتند خداوند ما بر ما فراخ فرو ریز شکیبایى، و ثبتْ أقْدامنا و قدمهاى ما درواخ دار پیش دشمن، و انْصرْنا على الْقوْم الْکافرین و یارى ده ما را بر گروه ناگرویدگان.
فهزموهمْ بإذْن الله طالوت بالشکر خویش بشکستند جالوت و سپاه وى را بتوفیق و خواست الله، و قتل داود جالوت و داود جالوت را بکشت، و آتاه الله الْملْک و الْحکْمة و الله داود را پادشاهى داد و پیغامبرى و دانش، و علمه مما یشاء و در وى آموخت آنچه ندانست، و لوْ لا دفْع الله الناس و گر نه باز داشت الله بودى از مردمان بعْضهمْ ببعْض از بعضى ببعضى لفسدت الْأرْض زمین بیران گشتى و جهان تباه شدى، و لکن الله ذو فضْل على الْعالمین (۲۵۱) لکن الله با فضل است و با نواخت و نیکو کارى بر جهانیان.
تلْک آیات الله این سخنان خداى است، نتْلوها علیْک بالْحق مىخوانیم آن بر تو بسزا و راستى، و إنک لمن الْمرْسلین و تو از فرستادگانى بکافه خلق.